tytułować się

tytułować się: tytułować się {{/stl_13}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'tytułować siebie nawzajem': {{/stl_7}}{{stl_10}}Tytułowali się w afektowany sposób. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'nosić tytuł, używać tytułu (przedstawiając siebie) ': {{/stl_7}}{{stl_10}}Tytułował się księciem, doktorem nauk przyrodniczych. {{/stl_10}}

Игры ⚽ Поможем сделать НИР

tytułować — ndk IV, tytułowaćłuję, tytułowaćłujesz, tytułowaćłuj, tytułowaćował, tytułowaćowany 1. «zwracając się do kogoś wymieniać jego tytuł» Tytułować kogoś prezesem, radcą, profesorem. 2. rzad. «dawać nazwę, tytuł utworowi literackiemu, naukowemu,… … Słownik języka polskiego
tytułować — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, tytułowaćłuję, tytułowaćłuje, tytułowaćany {{/stl 8}}– zatytułować {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} nadawać tytuł jakiemuś dziełu artystycznemu, naukowemu, publicystycznemu itd. lub jego częściom :… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
tytułowanie — ↨ tytułowanie się n I rzecz. od tytułować (się) … Słownik języka polskiego
baron — m IV, DB. a, Ms. baronnie; lm M. owie (baronni), DB. ów «w średniowieczu: możnowładca, bezpośredni wasal króla, później honorowy tytuł szlachecki, niższy od hrabiego, w XIX w. nadawany wybitnym przedstawicielom burżuazji; osoba nosząca taki… … Słownik języka polskiego

Academic Dictionaries and Encyclopedias